Het levensbelang van aanhalingstekens
Ik vind aanhalingstekens misschien wel de vertederendste leestekens die er zijn, omdat ze soms zo ontzettend lief verkeerd gebruikt worden. Zoals op de vrachtwagen die ik laatst zag rijden: ‘Eerlijke slager’ stond erop. Of dit bord in een supermarkt – ook zo’n pareltje.
Het lieve eraan is dat ik snap waarom de schrijver voor aanhalingstekens heeft gekozen. In dit geval: omdat-ie trots is op de herkomst van zijn vlees. En omdat die vis zo’n beetje regelrecht uit zee de schappen in zwom.
Maar aanhalingstekens zijn niet bedoeld voor nadruk. Als je een woord wilt laten opvallen, maak je het vet, groter, of geef je het een ander lettertype.
Aanhalingstekens gebruik je voor:
citaten;
titels van liedjes, gedichten, artikelen en hoofdstukken;
en ironisch bedoelde woorden.
Je noemt je vis dus alleen vers-met-aanhalingstekens als de zalm eerst drie weken in de volle zon heeft liggen broeien en daarna pas in de koeling is gelegd. Van ‘verse’ vis krijg je voedselvergiftiging.
Twijfel je tussen enkele of dubbele aanhalingstekens? Niet gek, want elk vakgebied en medium houdt er zo zijn eigen regels op na. Ik gebruik zelf altijd enkele, omdat ik dat rustig vind ogen. Maar kijk gewoon wat je collega’s of vakgenoten doen als je het niet weet.
Deze schrijftip verscheen eerder in mijn nieuwsbrief, waarin ik je handvatten geef om beter te leren schrijven en ook nog een hoop glimlachdingen deel.
Klinkt goed? You know what to do.
(klik ⬆)